Als meerdere “too big to fail” banken failliet gaan en daarmee vervolgens delen van het mondiale geldsysteem omver worden getrokken, praten we over een financiële meltdown. Een aantal klonen van Lehman Brothers valt achter elkaar om. Al vanaf 2015 werd daar voor gewaarschuwd door sommige economen en CEO’s van effectenhuizen, zoals Peter Schiff, Ray Dalio en Jim Rogers. Nog in het najaar van 2018 – ver voordat corona was uitgevonden – werden er documentaires van toonaangevende financiële mediabedrijven als The Economist en Bloomberg uitgebracht. Terug te vinden op Youtube. Deze gaan specifiek over de mogelijkheid dat in 2019-2020 een financiële crash zou plaatsvinden die vergelijkbaar zou zijn met die van 1929. Hoe kon het – voor corona – al zo ver gekomen zijn?  De gangbare opvattingen zijn tweeledig. Allereerst hebben wij – lees; politiek en centrale banken –  de vorige financiële crisis van 2008-2009 nooit opgelost. Op de tweede plaats is al jaren duidelijk dat westerse econ

Zonder continuïteit geen winst en zonder winst geen continuïteit . Een simpele zin die mijn zakelijk credo omvat en tegelijkertijd ook de uitdaging waarvoor heel veel bedrijven zich de komende jaren geplaatst zien. Dit als gevolg van de diepe sporen die  “corona lockdowns” in de mondiale economie hebben getrokken. Ik zie een goed functionerende organisatie –  met lange termijn  continuïteit  – als een symfonieorkest: alles is op elkaar afgestemd en ingesteld tot een perfect stuk waar iedereen met plezier aan deelneemt en naar luistert.                        Meer in managementtermen gevat; een gezonde organisatie met lange termijn perspectief, erkent de factoren zoals beschreven in het 7S-model, ontworpen door voormalige McKinsey medewerkers. Die 7S factoren omvatten het instrumentarium van de organisatie en  zijn onderverdeeld in drie “harde” (strategie, structuur en systemen) en vier “zachte” elementen ( stijl, significante gemeenschappelijke waarden, sleutelbekwaamheden en staf)

Het rentebeleid van de ECB is funest voor economische groei in Europa Volgens de BIS ( Bank for International Settlements) is het aandeel zombiebedrijven - bedrijven met langjarige verliezen - in Europa explosief gegroeid na de introductie van de Euro. Dat verergerde nog eens fors na de Eurocrisis in 2011 door het verlagen van de rente en het bijdrukken van meer dan 6.000.000.000.000 euro uit het niets. Onder normale marktcondities zouden deze zombiebedrijven van de markt verdwijnen door overnames of faillissementen. Sinds de introductie van de Euro en de ECB is echter geen sprake meer van een normale marktwerking in de Eurozone. Het gebied wordt door de ECB monetair als een planeconomie geleid zonder noemenswaardige inspraak van haar leden.  De ECB zelf, de OESO en de BIS deden allen onderzoek naar dit onderwerp, maar niets met de conclusies. De centrale conclusie uit al deze onderzoeken is dat de financieel zwakkere banken - in met name Zuid-Europa - de oorzaak zijn van het in leven

VOORAF In 2019 zijn er een aantal studies gepubliceerd waarin de feitelijke effecten van het ECB monetair beleid vanaf 2012 tot nu is gemeten. De conclusies zijn zorgelijk voor het ondernemersklimaat in de Eurozone en de reputatie van de ECB. Tot dusver is er slechts sporadisch over bericht in de gangbare media. Dit artikel hoopt daar verandering in te brengen. Het is een samenvatting van de studies door de universiteiten van New York, Rotterdam, Frankfurt, IESE Business School, CEPR ( https://cepr.org/ ) en de OESO ( https://www.oecd.org/ ) . HET BEGIN VAN HET EINDE Op 26 juli 2012 verklaarde ECB president Mario Draghi te doen “Whatever it Takes” om de Euro te redden van uiteenvallen. Diezelfde dag ging het OMT programma van start. Ook wel bekend als QE, Quantitative Easing, ofwel digitaal geld bijdrukken vanuit het niets. Het digitaal gecreëerde geld was – en is nog steeds – bedoeld om staatsobligaties op te kopen van commerciële banken en daarmee inflatie van ca. 2% in de Eu